Akademia Polskiej siatkówki

  
Dane do logowania
Piotr Nurowski
(20.06.1945 – 10.04.2010)


W tragicznej katastrofie pod Smoleńskiem w dniu 10 kwietnia 2010 roku zginął PIOTR NUROWSKI prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego, wielki przyjaciel sportu i niestrudzony działacz sportowy.

Z Piotrem Nurowskim zetknąłem się w drugiej połowie lat sześćdziesiątych, podczas studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był o dwa roczniki wyżej, ale dyskusje wśród zapalonych kibiców nie znały podziałów na lata studiów. Był niezwykle dynamiczny, pełen temperamentu i było wiadomo, że ktoś taki, jak on, skazany jest na karierę. Lepiej ode mnie znali go koledzy mieszkający w studenckim osiedlu na Jelonkach (wówczas mieszkali tam wszyscy zamiejscowi studenci z Wydziału Prawa). Również dlatego, że Piotr udzielał się tam w studenckim radiowęźle i wygłaszał w nim swoje komentarze pod tytułem: „Sportu blaski, sportu troski – na antenie Piotr Nurowski”, co było oczywistym nawiązaniem do felietonów jednego z ówczesnych tuzów sportowego dziennikarstwa w Polskim Radiu: „Sportu blaski, sportu cienie – Konrad Gruda na antenie”. Po dwóch latach kontakty się jednak urwały. Gdy strajkowaliśmy na Uniwerku w marcu 1968 roku, Nurowski zaczynał karierę polityczną, a z radiowej anteny zniknęły felietony Grudy, który jak tysiące innych osób żydowskiego pochodzenia wyjechał na Zachód.

Zaloguj się, aby przeczytać artykuł.

Dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników. Jeżeli nie posiadasz konta w Akademii Polskiej Siatkówki - możesz je założyć w dosłownie kilkadziesiąt sekund.