Podstawowe testy diagnostyczne

Niemalże w każdym uszkodzeniu narządu ruchu odpowiednia diagnoza fizjoterapeutyczna stanowi podstawę późniejszego postępowania. Cele i funkcje diagnostyki są powszechnie znane. Wiadomym jest, że powinna ona być wykonana na początku postępowania terapeutycznego. Powinna być także przeprowadzona w trakcie leczenia, a także po skończonym cyklu terapeutycznym (przed powrotem danego pacjenta do ulubionej dyscypliny sportowej).

Niestety, według mojego osobistego zdania, testy stabilności stawu skokowego po zakończonym cyklu leczenia zazwyczaj są pomijane. Pacjent czując się dobrze, nie decyduje się na kolejną wizytę u fizjoterapeuty (bo według niego nie ma takiej potrzeby). To jest najczęstszy błąd, gdyż to właśnie ostateczna ocena całego cyklu postępowania daje nam obiektywną odpowiedź na bardzo często zadawane pytanie: czy po takiej kontuzji będę jeszcze mógł wrócić do uprawiania mojej ulubionej dyscypliny sportowej? Niestety są przypadki, gdzie po wielokrotnym skręceniu stawu skokowego nie powinno się uprawiać pewnego rodzaju aktywności fizycznej.

Dla nas, fizjoterapeutów, najważniejsza kwestia tego zagadnienia dotyczy okresów, w jakich powinniśmy i możemy przeprowadzić takie testy u naszego pacjenta. Temat nie jest łatwy, wzbudza wiele wątpliwości i kontrowersji.