Załóżmy: talent już został wyłowiony. Co dalej?

Takie sytuacje powinien rozwiązywać bon oświatowy. Jeśli mamy do czynienia z dzieckiem uzdolnionym sportowo, to na przykład: z czterech godzin wychowania fizycznego dwie odbywają się w szkole, a dwie kolejne finansowane są w klubie. To rozwiązanie powinno dotyczyć także innych uzdolnionych: matematyków, chemików, polonistów, muzyków itd. Trzeba zwiększać liczbę godzin fakultatywnych.

Mówi Pani o elementach, a gdzie system?

System mieliśmy jeszcze w latach 80. Teraz zostały jego niespójne fragmenty. Na początek niezbędne wydaje się powołanie koordynatorów do spraw sportu na szczeblu gmin. To oni czuwaliby nad właściwym procesem i jakością zajęć wychowania fizycznego, dbaliby o właściwy tok szkolenia talentów, interesy sportu w gminie. To powinni być ludzie odpowiednio wykwalifikowani, finansowani z budżetu państwa i współpracujący z władzami samorządowymi. Fundamentalne znaczenie ma także finansowanie z budżetu centralnego remontów i doposażenia sal gimnastycznych w szkołach. Z krótkiego, ale intensywnego doświadczenia w funkcji radnej województwa łódzkiego wiem, że samorządy z tym problemem się nie uporają. Bez odpowiedniej bazy nie ruszymy z miejsca. Raport Najwyższej Izby Kontroli w tym zakresie jest druzgocący.