Czy siatkówka jest kontuzjogennym sportem w porównaniu z innymi dyscyplinami sportu?

Jeśli weźmiemy pod uwagę gry zespołowe to najbardziej kontuzjogennym sportem jest piłka ręczna a następnie piłka nożna. Siatkówka plasuje się tuż za nimi. Ale to wynika ze specyfiki tamtych dyscyplin. Wymienione sporty polegają na kontakcie fizycznym i siłą rzeczy urazy są inne niż w siatkówce.

Jakie są to urazy?

W siatkówce się dużo skacze, więc jest dużo przeciążeń, m.in. w kolanie i stawie skokowym. Ponadto jest dużo zbijania piłki, co wiąże się z przeciążeniami w barku. Są to trzy miejsca newralgiczne. Staw skokowy często ulega urazowi podczas akcji podsiatkowej, gdzie np. zawodnik gdy skacze to przy lądowaniu staje na stopie przeciwnika lub partnera z zespołu, co powoduje skręcenie. Dotyczy to szczególnie zawodników, którzy operują przy siatce: atakujący oraz blokujący. Jeśli chodzi o kolano to rzadko spotykane są urazy więzadła krzyżowego czy łąkotki, które są typowe dla np. piłki nożnej. U siatkarzy może dojść do uszkodzenia łąkotki w sposób przewlekły. Dzieje się tak poprzez wielokrotne podskoki co np. w efekcie może na końcu kariery spowodować uszkodzenie przewlekłe poziome łąkotki, które prowadzi do rozwoju cysty łąkotki - co kończy się artroskopią.

Czy można temu zapobiec?

Niestety nie można, to są urazy, które mogą pojawić się nagle, właśnie poprzez stałe nadwyrężanie choćby łąkotki. Poza tym schorzeniami, które dotykają siatkarzy, są jeszcze przeciążenia więzadeł i ścięgien, szczególnie więzadła rzepki i ścięgna Achillesa. Te urazy powstają w podobnych okolicznościach (wyskoki) – mnóstwo przeciążeń sprawia, że nie wytrzymują przyczepy w więzadłach i powstają kontuzje.

A barki? W jaki sposób powstają ich kontuzje?

Podczas zagrywki czy ataku, siatkarz wykonuje wymach ręką na wysokiej piłce, dochodzi wtedy do bardzo silnego naprężenia bicepsa, a szybkość jest spowodowana silnym skurczem mięśni rotujących. W momencie ataku, gdy następuje uderzenie głuche, gdy nie trafi się dobrze w piłkę może taka akcja zakończyć się naciągnięciem mięśni, a po kilkukrotnych nadciągnięciach następuje naderwanie. Potem jest zerwanie i operacja.