Obok nauczania i wstępnej fazy doskonalenia techniczno-taktycznego ogólny rozwój motoryczny jest głównym celem szkolenia podstawowego. Sprawność ogólna jest podwaliną, na której można budować później ogólną i specjalną motoryczność. Szczególnie dzieci i młodzież są predysponowane do wszelkich gier i zabaw oraz sportów uzupełniających, co daje im zdobycie dużej ilości nawyków ruchowych. Nie wolno więc tych lat zaprzepaścić. Nawet pierwszy okres dojrzewania nie zakłóca rytmów i skuteczności rozwijania sprawności ogólnej. Siatkarz przez odpowiednie przygotowanie ogólnorozwojowe uzyskuje wszechstronność motoryczną, która pozwala mu na intensywne ćwiczenie specjalistyczne w kolejnych latach treningowych. Racjonalnie prowadzone ćwiczenia ogólnorozwojowe przygotowują układy i funkcje ustroju do uprawiania sportu wyczynowego.

Trzeba sobie zdawać sprawę, że wszystkie powyższe zasady są ze sobą ściśle powiązane. Zaniedbanie choćby jednej z nich odbija się negatywnie na pozostałych.

Podkreślam jeszcze jedną bardzo ważną kwestię. Każde ćwiczenie nie wyrabia jednej cechy sprawności motorycznej. Stąd wybór ćwiczenia może tylko akcentować pewien ich rodzaj. Każde bowiem ćwiczenie powoduje w mniejszym lub większym stopniu jednoczesne rozwijanie innych cech i właściwości obok akcentowanej.