WAŻNA INFORMACJA - strona korzysta z plików Cookie
Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii m.in. w celach reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania prezentowanej zawartości do potrzeb odwiedzających. Korzystanie z naszego serwisu internetowego bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci Twojego komputera.

Akademia Polskiej siatkówki

  
Dane do logowania
Sprawność motoryczna
Sprawność motoryczna

Obok nauczania i wstępnej fazy doskonalenia techniczno-taktycznego ogólny rozwój motoryczny jest głównym celem szkolenia podstawowego. Sprawność ogólna jest podwaliną, na której można budować później ogólną i specjalną motoryczność. Szczególnie dzieci i młodzież są predysponowane do wszelkich gier i zabaw oraz sportów uzupełniających, co daje im zdobycie dużej ilości nawyków ruchowych. Nie wolno więc tych lat zaprzepaścić. Nawet pierwszy okres dojrzewania nie zakłóca rytmów i skuteczności rozwijania sprawności ogólnej. Siatkarz przez odpowiednie przygotowanie ogólnorozwojowe uzyskuje wszechstronność motoryczną, która pozwala mu na intensywne ćwiczenie specjalistyczne w kolejnych latach treningowych. Racjonalnie prowadzone ćwiczenia ogólnorozwojowe przygotowują układy i funkcje ustroju do uprawiania sportu wyczynowego.

1. Realizując te zadania, zwracam uwagę na przestrzeganie i stosowanie w sterowaniu treningiem ogólnorozwojowym kilku podstawowych zasad. Należą do nich:

- zasada przystosowania
- zasada stopniowania
- zasada systematyczności
- zasada wszechstronności
- zasada aktywności

Trzeba sobie zdawać sprawę, że wszystkie powyższe zasady są ze sobą ściśle powiązane. Zaniedbanie choćby jednej z nich odbija się negatywnie na pozostałych.

2. Najpopularniejsze, ogólnodostępne środki jakie stosuję w zaprawie ogólnorozwojowej siatkarzy to:

- gimnastyka ogólna (ćwiczenia ramion, tułowia i nóg)
- ćwiczenia specjalne (szybkość, zwinność i skoczność)
- sporty uzupełniające: niektóre konkurencje lekkoatletyczne, piłka nożna, piłka ręczna, koszykówka, pływanie, tenis    ziemny i stołowy, jazda na łyżwach i inne możliwe do przeprowadzenia w danym środowisku i w szkole.

Podkreślam jeszcze jedną bardzo ważną kwestię. Każde ćwiczenie nie wyrabia jednej cechy sprawności motorycznej. Stąd wybór ćwiczenia może tylko akcentować pewien ich rodzaj. Każde bowiem ćwiczenie powoduje w mniejszym lub większym stopniu jednoczesne rozwijanie się innych cech i właściwości obok akcentowanej.

Sprawność motoryczna
3. Bardzo dużą uwagę zwracam na rozgrzewkę, która jest nieodzownym elementem pozwalającym na odpowiednie przystosowanie organizmu pod względem funkcjonalnym - jego układów i narządów - do mającego nastąpić w czasie gry wzmożonego wysiłku fizycznego.

Rozgrzewka siatkarza składa się z dwóch części:
- ogólnej
- specjalistycznej

Część ogólna to wprowadzenie organizmu do właściwego wysiłku pod względem motorycznym. Część specjalistyczna obejmuje ćwiczenia z piłką związane z siatkówką, jako przygotowanie techniczne.

4. W wyniku treningu uzyskuje się wyraźną poprawę w podstawowych cechach motorycznych takich jak: siła, szybkość i wytrzymałość.

5. Moim punktem wyjścia w opracowaniu założeń szkoleniowo - sportowych były między innymi wyniki początkowych sprawdzianów, tempo i wielkość poprawy wyników, ocena obciążeń treningowych.

W tej pracy stosuję następujące materiały, metody, próby sprawności ukierunkowanej:

1. Skok w dal z miejsca - zawodnik stoi na materacu przed linią. W dowolnej chwili wykonuje skok w dal z miejsca. Od miejsca odbicia do ostatniego śladu odmierza się odległość z dokładnością do 0,5 cm. Próbę powtarza się dwukrotnie. Wskazane jest, aby zawodnik wykonał 2 skoki próbne. Pod uwagę brany jest lepszy wynik.

2. Wyskok dosiężny z miejsca - podziałka do odmierzania skoku dosiężnego powinna być tak zamontowana, aby pod nią znajdowała się wolna przestrzeń (najlepiej na tablicy do koszykówki). Po odmierzeniu zasięgu max. stojąc, zawodnik wykonuje wyskok z miejsca końcami palców dotykając podziałki. Próbę powtarzamy dwukrotnie, po wykonaniu 1-2 skoków próbnych. Pod uwagę bierzemy lepszy rezultat.

3. Wyskok dosiężny z rozbiegu (jak do ataku) - zawodnik wykonuje dobieg na wprost do tablicy z podziałką z odległości 3metrów. Przebieg ruchu powinien odwzorowywać ruch jak przy wykonaniu ataku. Badany dotyka ręką atakującą. Odczytujemy wynik lepszy z dwóch powtórzeń. Próbę wykonuje się po wykonaniu 1-2 skoków próbnych.

4. Szybkość reakcji prostej - próbę przeprowadza się za pomocą okrągłego drzewca o średnicy 1cm. i długości 60 cm. Na nim naniesiona jest skala centymetrowa od zera do 50 cm. Wykonujący próbę siedząc na krześle, trzyma w powietrzu rękę sprawniejszą, ugiętą w łokciu pod kątem 90 stopni. Palce II – V wyprostowane i złączone, trzymane są w płaszczyźnie pionowej, kciuk wyprostowany tworzy z palcem wskazującym kąt 90 stopni. Prowadzący próbę trzyma drzewca za koniec, przy czym ustawione jest za ćwiczącym. Punkt 0 znajduje się na płaszczyźnie wyznaczonej górnymi powierzchniami kciuka i palca wskazującego. Po komendzie ,,uwaga’’ i odczekanie ok. 3 sekund. drzewce zostaje wypuszczone z ręki prowadzącego próbę. Badany stara się jak najszybciej je chwycić. Próbę powtarza się 5 razy. Wynik próby odczytujemy z górnej krawędzi palca wskazującego. O rezultacie w sprawdzianie decyduje suma 3 najlepszych prób. Przed próbami właściwymi umożliwiamy wykonanie 2-3 próbnych chwytów.

5. Szybkość lokomocyjna 30 metrów - zawodnik wykonuje dystans 30 metrów przed startem, badany dotyka jedną ręką piłki lekarskiej ustawionej na linii końcowej. Prowadzący badanie podaje komendy ,,gotów’’ i ,,start’’ (włączenie stopera). Czas zostaje zatrzymany po przekroczeniu przez zawodnika linii środkowej. Pomiar podawany jest z dokładnością do 0,01 s. Próba powtarzana jest dwukrotnie w odstępie 1 min. Zapisywany jest lepszy wynik- czas. (ryc.1).
Sprawność motoryczna
6. Szybkość lokomocyjna 60 metrów - próbę wykonujemy jak w punkcie 5. W tym sprawdzianie odcinek od 6m. do linii końcowej badany wykonuje tyłem. Przebiega więc odcinek 1-2 (2 x 6m.) a następnie odcinek 3-4 (2 x 9 m.). W takiej samej kolejności powtarza drugi odcinek 30m. Próbę powtarzamy dwukrotnie, zachowując co najmniej 2 min. przerwę. Zapisujemy wynik lepszy.

7. Szybkość ukierunkowana A - badany na sygnał ,,gotów” dotyka piłki położonej na środku linii końcowej boiska do siatkówki. Na sygnał ,,start” rozpoczyna próbę:
1 bieg przodem, dotknięcie obiema dłońmi piłki B
2 bieg tyłem, dotknięcie piłki A
3 bieg i rzut w przód w kierunku piłki C z dotknięciem jej jednorącz
4 bieg przodem z rzutem do piłki D z dotknięciem jej jednorącz
5 bieg w kierunku piłki B dotknięcie jej, a następnie pad boczny zakończony dotknięciem piłki D
6 poruszanie się krokiem odstawno-dostawnym do piłki E zakończone jej dotknięciem
7 bieg w kierunku piłki B dotkniecie jej, a następnie pad boczny zakończony dotknięciem piłki E
8 po dotknięciu piłki E bieg tyłem zakończony dotknięciem jednorącz piłki F
9 bieg zakończony rzutem i dotknięciem piłki A.
Zatrzymanie czasu próby. Próbę powtarza się dwukrotnie, wykonując ją za każdym razem w przeciwnych kierunkach. Wynikiem jest czas łączny obu prób. (rys 2)
Sprawność motoryczna
8. Szybkość ukierunkowana B - próba przebiega jak w punkcie 7. Różnicą jest wykonanie leżenia przodem z klaśnięciem dłońmi na plecach zamiast wyrzutów i przewroty w przód na materacu zamiast padu bocznego.

9. Siła RR i TT - badany w klęku obunóż na środku materaca (środek zaznaczamy linią) wykonuje rzut piłką oburącz zza głowy. Po rzucie może zostać wykonany pad w przód. W sprawdzianie stosujemy 3 rodzaje piłek: piłka do koszykówki, piłki lekarskie 1-5kg. Próba powtarzana jest dwukrotnie, o wyniku decyduje najlepszy rezultat w rzucie każdą piłką (tab. 1).
Sprawność motoryczna
10. Gibkość - badany na ławeczce tyłem do drabinki wykonuje max. skłon w przód dotykając końcami palców podziałki centymetrowej przymocowanej do ławeczki. W tej pozycji wytrzymuje 2-3 s. Próbę powtarzamy trzykrotnie, zwracając uwagę na poprawność pozycji (nogi proste w stawach kolanowych, dłoń zachodząca na dłoń). Zapisujemy najlepszy rezultat.

11. Zwinność wg. Testu sprawności fizycznej L. Deniusiaka - badany staje przed linią startu na wykroku. Na sygnał (rozpoczęcie pomiaru czasu) biegnie do pierwszej chorągiewki okrąża ją nie dotykając, dobiega do materaca gdzie wykonuje przewrót w przód. Następnie biegnie do drugiej chorągiewki okrąża ją i przyjmuje pozycję na czworakach poruszając się w niej do materaca gdzie wykonuje przewrót w przód. Po powrocie wstaje i biegnie do pierwszej chorągiewki, którą okrąża i biegnie do mety. Próbę wykonujemy jeden raz. Czas mierzymy z dokładnością do 0,1s. (rys 4).
Sprawność motoryczna
12. Wytrzymałość ukierunkowana A - 4 materace układamy tworząc ścieżkę. Badany wykonuje 3 wyskoki łączne obunóż z miejsca, po czym wraca na początek ścieżki i rozpoczyna kolejną serię. Łącznie zawodnicy wykonują 4 serie = 12 wyskoków. O wyniku decyduje sama odległość podana w cm. na jaką skoczył badany w każdym trójskoku.

13. Wytrzymałość ukierunkowana B - próbę wykonuje się w czasie 2 min. powtarzając co 15 s. jeden cykl. Za jeden cykl uważać należy wyskok do ataku /1/ dojście do piłki lekarskiej A wyskok do bloku /2,3/, rzut do tyłu /4/. Podczas próby wykonujemy najpierw dojście do piłki A, a w następnym cyklu dojście do piłki B. W czasie 2 min. zawodnik wykonuje łącznie 16 wyskoków. Ocenie podlega wysokość wyskoku do zastawiania i ataku. Ostateczny wynik to suma wszystkich wyskoków (rys. 5).
Sprawność motoryczna
14. Wskaźnik Rohrera - poprzez porównanie ciężaru ciała i wysokości ciała otrzymujemy wskaźniki Rohrera. W wyniku przeprowadzonych pomiarów zauważymy, ze różnica dość istotna pojawia się dopiero w wieku 15-18 lat. Dla chłopców wartość wskaźnika jest niższa, co oznacza, że dziewczęta w tym wieku nabierają większej masy ciała w stosunku do swojej wysokości niż chłopcy (tabela 3).
Sprawność motoryczna
15. Mierzenie tętna - próba Ruffiera, wykonanie próby, w ciągu 30 sekund wykonuje się 30 przysiadów. Oznaczamy częstotliwość tętna w trzech momentach: przed próbą, bezpośrednio po próbie i po 1 minucie wypoczynku. (Tętno mierzymy przez 15 sekund i mnożymy przez 4).
Sprawność motoryczna
Autorski materiał:
Marian Michniewicz

Oceń artykuł:
  • 2.73 z 5 gwiazdek
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Średnia ocena: 2.73
Artykuły mogą być komentowane tylko i wyłącznie przez zalogowanych użytkowników.
Jeżeli nie posiadasz konta w naszej Akademii - założ je już dziś.