Pojęciu spoistości grupy nadawane jest różne znaczenie. Bywa ono rozumiane jako odporność na tendencje odśrodkowe, które mogłyby wywołać przerwanie działania zespołowego i zerwanie powiązań grupowych lub zestaw czynników, które powodują, że członkowie pozostają w grupie i ze sobą współpracują.

Odczuwana przez większość ludzi potrzeba przynależności grupowej i spójności jest przypuszczalnie potrzebą wrodzoną, chociaż nie zawsze w pełni uświadamianą. Ogólnie uznaje się, że optymalny, a więc najbardziej pożądany, poziom spoistości występuje w grupach małych. W dużych tworzą się mniejsze, bardziej zespolone grupy.

Podstawowym celem w działalności sportowej jest powodzenie zespołu, jednak bez spójnego działania ukierunkowanego na cel nie można osiągnąć sukcesu. Dlatego jednym z ważnych zadań trenera jest motywowanie zawodników oraz usilne kształtowanie spoistości zespołu, zarówno w zakresie dążności do osiągania określonych celów, jak również wzajemnych stosunków.