Opracowany przeze mnie materiał dotyczy pewnej formy gier uproszczonych, która może być stosowana wśród różnych (pod względem zaawansowania) grup ćwiczebnych.System opiera się na rywalizacji zespołów trzyosobowych i w istocie nie jest niczym nowym natomiast opracowanie tabelaryczne (m.in. w formacie arkusza kalkulacyjnego Excel), zasady awansów i spadków, oraz Ranking stanowić będzie z pewnością duże udogodnienie dla trenerów i zwiększy atrakcyjność zajęć.

WPROWADZENIE

Zawodnicy podczas treningu „ligi trójek” rozegrają w trzyosobowych zespołach 10 spotkań, z których każde odbędzie się w innym składzie. Kształtuje to w młodym siatkarzu umiejętność szybkiego dostosowania się do sytuacji, do zespołu, w jakim zagra spotkanie, a trenerowi daje obraz, który z zawodników jest w stanie „pociągnąć” do zwycięstwa każdy zespół.
Z racji tej, że rozgrywki mają mieć charakter cykliczny najlepiej ustalić jeden dzień, w którym co tydzień lub dwa odbywałyby się turnieje. Rozpoczynając rozgrywki musimy podzielić naszych zawodników na grupy. Możemy to zrobić na dwa sposoby:

Trener w wyniku własnych obserwacji wybiera 6 najlepszych zawodników, którzy utworzą pierwszą ligę, następnie na tej samej zasadzie wybiera 6 do drugiej ligi i 6 do ligi trzeciej. Jeśli mamy więcej zawodników tworzymy ligę czwartą lub tzw. „poczekalnię”, w której zawodnicy podczas „Ligi trójek” wykonują określone działania wytyczone przez trenera. Jeśli chcemy by czynnie w lidze uczestniczyli wszyscy możemy jako szóstego zawodnika w III lidze wystawić parę zawodników – którzy co mecz będą się zmieniać. Tak samo można zrobić z zawodnikiem nr 5.

Trener obsadza zawodnikami równomiernie pod względem umiejętności wszystkie trzy grupy. Po zakończeniu pierwszego turnieju dwóch najlepszych graczy z każdej grupy utworzy w następnym turnieju I ligę, zawodnicy z miejsc 3 i 4 trafią do ligi II a zawodnicy z miejsc 5 i 6 utworzą ligę III. W tym przypadku punkty do Rankingu zawodnicy zaczną „zarabiać” od 2 turnieju.

W każdej lidze zostanie rozegranych 10 meczy. Musimy zdecydować się na metodę rozgrywania spotkań.

Gra na czas – każdy mecz zaczyna się i kończy jednocześnie (w I,II i III lidze) na sygnał prowadzącego. Należy zaznaczyć, że gdy sygnał kończący spotkanie zabrzmi w momencie trwania akcji nie wolno jej przerwać! Jeżeli po upływie czasu jest remis, dogrywamy ostatnią, rozstrzygającą o zwycięstwie akcję (w siatkówce nie ma remisów!). Zaletą tej metody jest możliwość określenia czasu, jaki będzie nam potrzebny do rozegrania turnieju.

Gra na punkty – ustalamy punkt docelowy, ustalamy czy gramy do przewagi dwóch pkt. czy nie i możemy zacząć turniej. W tym przypadku mecze w każdej z lig kończyć się będą różnie stąd trudniej będzie nam określić czas rozgrywek, natomiast sam sposób liczenia punktów bardziej przypomina sytuację z parkietu.

Połączenie obu sposobów – zasady gry takie jak w pierwszej metodzie. Po zakończeniu regulaminowego czasu, każda liga ustala punkt docelowy meczu. Do wyższego wyniku, jaki osiągnął jeden z zespołów dodajemy dwa punkty i dogrywamy już bez pomiaru czasu pozostałą część meczu, np.: po sygnale kończącym regulaminowy czas w lidze II wynik głosił: 12:9 – i tak do liczby 12 dodajemy w domyśle 2 pkt. (=14) i od stanu 12:9 gramy mecz do momentu, gdy któryś z zespołów zdobędzie punkt 14.