Trzy, do puli

Cel

Konsekwentne stosowanie trzech odbić piłki w ten sposób, aby trzecie odbicie było przebiciem na drugą stronę siatki.

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczynający zawodnik zespołu A zagrywa piłkę w kierunku zespołu B. Zespół przyjmujący B musi odbić 3 razy (przyjęcie, wystawienie, atak) zanim przebije piłkę z powrotem na druga stronę; jeżeli zespół wykona trzy odbicia i piłka znajdzie się u przeciwnika, to otrzymuje 3 punkty (do puli). Gra toczy się do upadku piłki na podłoże. Każde wykonanie akcji składającej się z trzech odbić przez jeden, bądź drugi zespół, jest nagradzane trzema punktami i sumowane. Dodatkowo 1 punkt przyznawany jest każdorazowo dla zwycięskiego zespołu. Np. jeżeli zespół A wykonał akcje za 3 punkty i zespół B popełnił błąd, to zespół A otrzymuje 4 punkty ( 3 punkty za wykonanie akcji złożonej z 3-ch odbić i 1 punkt za zwycięstwo). Jeżeli zespół B wykonał wcześniej trzy prawidłowe odbicia, to mimo tego, że przegrał akcję zachowuje 3 punkty i wynik wówczas powinien być 4 : 3 dla zespołu A.

Po każdej zakończonej akcji następuje zmiana zespołu zagrywającego, bez względu na to, który zespół zwyciężył. A zawodnicy wykonują zmianę o jedną pozycję.

Warianty

Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy:

• Zagrywać lżej (jeżeli zagrywa trener) lub przerzucać piłkę zamiast zagrywania.
• Wprowadzić zasadę w której trzy przebicia wykonywane są określonym sposobem, np. odbiciem oburącz dołem lub oburącz górą.
• Przyznawać punkty za dowolne 3 odbicia, jeżeli piłka tylko znajdzie się po stronie rywala.
• Przyznawać extra punkt za każdą próbę przebicia atakującego, nawet jeżeli zawodnik popełni błąd ataku.
• Grać 5 na 5

Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach, należy:

• Przyznawać 3 punkty tylko w wypadku kiedy piłka pozostaje w grze lub przebicie piłki zostało wykonanie w formie ataku jednorącz z wyskoku.
• Grać 2 na 2.
• Wprowadzać do gry piłkę innego koloru lub innej marki, jako piłki „bonusowej” i wówczas punkty liczone są podwójnie.
• Wprowadzić zasadę, aby zespół zwycięski pozostawał na boisku, a przegrany zmieniał się z zespołem oczekującym. Zespół pozostający wykonuje zmianę ustawienia według rotacji.

Bonusowy atak

Cel

Zdobywanie punktów poprzez atak

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczynający zawodnik zespołu A zagrywa piłkę w kierunku zespołu B. Zespół przyjmujący B musi odbić 3 razy (przyjęcie, wystawienie, atak) i zdobywa punkty pod warunkiem wykonania ataku poprzez uderzenie piłki. 1 punkt jest przyznawany za każdą próbę wykonania takiego ataku; żadnego punktu extra nie przyznaje się, jeżeli piłka zostanie uderzona w siatkę ( tj. niepożądany błąd). Natomiast 1 punkt ekstra otrzymuje zespół nawet, jeżeli wykonany atak będzie autowy (tj. dopuszczalny błąd). 2 dodatkowe punkty przyznawane są wtedy, kiedy atakowana piłka pozostaje w grze i wreszcie 3 punkty przyznawane są przy kończącym ataku.

Gra toczy się do chwili, aż piłka nie dotknie podłoża i wówczas 1 punkt przyznaje się zespołowi, który wygrał akcję. Zagrywka wykonywana jest na przemian (raz zespół A, raz B) bez względu na to, kto wygrał daną akcje. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji. Należy zauważyć, że podczas tej gry trzeba skupić się na różnych sposobach wykonania ataku, takich jak: ataku plasowanym, kiwnięciu, czy ataku mocnym, wykonanym po skosie albo po prostej.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy zamiast zagrywki wykonać rzut piłki ( przez trenera lub zawodnika); obniżyć siatkę; grać na boisku o wymiarach odpowiednich do danej grupy wiekowej, ale większą ilością zawodników (5X5, czy 6X6).
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy przyznawać punkty tylko za skończenie akcji atakiem; przyznawać punkty tylko za wykonanie określonego typu ataku (kiwnięcie, plas, mocny atak); przyznawać punkty tylko za wykonanie ataku w określony obszar boiska (po przekątnej, w tylną środkową część boiska, czy obszar boiska leżący po prostej).

Atak do strefy

Cel

Zwiększenie celności ataku

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Podzielenie połowy boiska na 6 stref zgodnie z rysunkiem (strefy przednie oraz tylna środkowa maja wartość 1 punktu, natomiast dwie tylne, skrajne strefy, maja wartość 2 punktów). Zespół B rozpoczyna grę poprzez wykonanie zagrywki lub przerzucenie piłki do zespołu A. Zawodnik przyjmujący (P) zespołu A przyjmuje piłkę do rozgrywającego R, który wystawia do atakującego A. Zawodnik atakujący musi uderzyć piłkę ponad siatką w kierunku jednej z oznaczonych stref w określony sposób ( mocny atak, atak plasowany lub atak o mniejszej sile wykonany najczęściej bez wyskoku lub w niewygodnej do ataku pozycji). Po ataku zespół otrzymuje punkty w zależności od „wartości” strefy do której została skierowana piłka. Atakujący może przebić piłkę, ratując ją, sposobem oburącz górnym lub dolnym, ale za takie przebicie nie dostaje punktu (piłka musi być obowiązkowo zaatakowana jednorącz ponad głową). Zespoły zagrywają (przerzucają piłkę)na zmianę bez względu na to, kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji lub po zrealizowaniu ustalonego zadania.

Warianty

Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy:

• Grać na większym boisku, albo na niższej siatce.
• Podrzucać piłkę bezpośrednio do rozgrywającego (przez trenera lub zawodnika) przy każdym rozpoczęciu akcji.

Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach, należy:

• Określić rodzaju ataku jaki ma być wykonany.
• Żądać od zawodników, aby mówili jakiego typu atak mają zamiar wykonać.
• Przyznawać punkty tylko za atak kończący akcję.
• Podzielić boisko na 9 stref (strefy najbliżej siatki i zewnętrzne strefy najdalej od siatki mają po 3 punkty: zewnętrzne strefy środkowe i środkowa tylna – 2 punkty oraz centralna – 1 punkt).
• Określić, aby dany typ ataku mógł być wykonany tylko w ustaloną strefę, aby zespół mógł otrzymać punkty.

Dobra wystawa

Cel

Wystawienie piłki do ataku sposobem oburącz górnym

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczyna zespół A zagrywając w kierunku zespołu B. Mając na uwadze wykonanie ataku w trzecim odbiciu piłki (przyjecie, wystawienie, atak) zespół A przyjmuje piłkę łukiem w kierunku siatki. Jeżeli piłka zostanie wystawiona sposobem oburącz górnym do dowolnego zawodnika, który może ją zaatakować, to zespół otrzymuje 2 punkty. Gra toczy się do upadku piłki. Zespół, który zwyciężył w danej akcji otrzymuje 1 punkt. Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, trener zagrywa lub rzuca piłkę do gry; przyznanie bonusowego punktu jeżeli pierwsze odbicie do atakującego wykonane jest sposobem oburącz górnym i kończy się atakiem ponad siatką lub pierwsze odbicie do wystawiającego wykonane jest palcami.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach: należy: grać 2 x 2 na tych samych boiskach; przyznawać punkty za wystawienie oburącz górne tylko w przypadku wykonaniu skutecznego ataku; przyznawać extra punkt w wypadku wystawienia palcami z pierwszej piłki (tylko po skutecznym ataku).

Skuteczne przebicie

Cel

Wystawienie piłki do ataku sposobem oburącz górnym

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Zawodnik zespołu A rzucając lub zagrywając piłkę ponad siatką w kierunku zespołu B inicjuje grę. Punkt przyznaje się zespołowi tylko w wypadku wykonania ataku po wystawieniu ( odbiciu )palcami do atakującego. 1 punkt przyznaje się wówczas, kiedy atak wykonany jest poza boisko (autowy), 2 punkty, kiedy piłka wraca do atakujących, oraz trzy punkty, kiedy zaatakowana piłka wpada bezpośrednio w boisko przeciwnika. Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to, kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy przyznawać za przebicie piłki palcami ponad siatką w trzecim kontakcie z piłką (przebicie dołem powinno być wykonane w celu utrzymania ciągłości gry, ale nie jest ono punktujące)
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach: należy grać 2 x 2 na tych samych boiskach; wymagać, aby piłka była dograna lub wystawiana sposobem oburącz górnym w celu zdobycia punktów w ataku; wykonywać rotacje zawodników po każdej akcji, gdy piłka zostanie przebita (zaatakowana) na stronę przeciwnika.

Precyzyjne przyjęcie

Cel

Praca nad dokładnym przyjęciem do wystawiającego

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczyna zawodnik zespołu A wprowadzając piłkę do gry zagrywką. Zespół B przyjmuje piłkę sposobem oburącz dolnym do ustalonej strefy, która określona jest dla zespołu jako miejsce do wystawia piłki do atakujących. 3 punkty otrzymuje każdorazowo zespół, który przyjmie piłkę (precyzyjnie przyjęcie) dokładnie do rozgrywającego czyli w pobliże środkowej części pola ataku. 1 punkt otrzymuje zespół, który wygra daną akcję. Dodatkowe punkty otrzymuje zespół, który zakończy sukcesem atak przez siatkę – 1 punkt kiedy atak nastąpi z drugiej piłki, a 2 punkty, kiedy z trzeciej piłki. Jeżeli piłka nie jest przyjęta lub nie trafia do ustalonej strefy, to zespół nie otrzymuje żadnego punktu.

Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji.

Warianty

Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy:

• Trener wykonuje zagrywkę dostosowaną do możliwości przyjmujących albo zawodnik przerzuca piłkę dokładnie do przyjmującego.
• Pozwolić zagrywającym stanąć bliżej siatki.
• Przyznawać zespołowi 1 punkt, gdy piłka kierowana jest do dowolnej strefy i trzy punkty gdy dograna jest do strefy właściwej (precyzyjne przyjęcie).
• Grać 3 przeciwko 4 i dokonywać zmiany po niedokładnym przyjęciu, po zakończeniu akcji

Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach, należy:

• Przyznawać punkt wówczas, kiedy trzy akcje po kolei będą przyjęte dokładnie do określonej strefy, w pobliże środkowej części pola ataku.
• Zmniejszyć strefę do której kierowana jest przyjmowana piłka.
• Przyznawać punkt tylko w wypadku, kiedy przyjmujący oznajmi krzykiem swoją gotowość do przyjęcia i przyjmie piłkę we właściwe miejsce.
• Gra 3 na 4 z rozgrywającym przebiegającym pod siatką na drugą stronę (aby wystawić piłkę innemu zespołowi), gdy zagrywana piłka jest w górze.
• Nakazywanie zespołowi wykonywać zmiany każdorazowo, gdy piłka przejdzie ponad siatką.
• Zabieranie punktu zespołowi, który nie przyjmie piłki, przynajmniej w sposób pozwalający na kontynuację gry.
• Rywalizacja zespołów zagrywającego i przyjmującego do uzyskania trzech punktów z rzędu. Przyjmujący otrzymują punkty za każde precyzyjne dogranie oraz błąd zagrywającego natomiast zagrywający otrzymują punkty za każde niedokładne przyjęcie przeciwnika ( w strefę inną od wyznaczonej) oraz „asową” zagrywkę.

Odbicie bilardowe

Cel

Praca nad przyjęciem i odbiciem piłki sposobem oburącz dolnym

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczyna zawodnik zespołu A wprowadzając piłkę do gry zagrywką w kierunku zespołu B. Zawodnicy mają dwie opcje gry.

• Opcja 1: Zawodnik 1 (P1) w zespole B przyjmuje piłkę sposobem oburącz dolnym kierując ją do zawodnika 2 (P2). Zawodnik P2 kieruje piłkę również sposobem oburącz dolnym do innego gracza P3, który odbija piłkę z powrotem do zawodnika P1, który sposobem oburącz górnym przebija piłką na drugą stronę siatki do zespołu zagrywającego A ( w sumie cztery odbicia to cztery punkty dla zespołu B).
• Opcja 2: Zawodnik 1 (P1) przyjmuje piłkę sposobem oburącz dolnym kierując ją do zawodnika 2 (P2). Zawodnik P2 kieruje piłkę również sposobem oburącz dolnym do innego gracza P3, który odbija piłkę z powrotem do zawodnika P1. Następnie tego typu podania zaczynają się w druga stroną, czyli P1 (zamiast przebicia na druga stronę siatki) kieruje piłkę do P3, ten do P2, P2 do P1, który dopiero przebija sposobem oburącz dolnym za siatkę do zespołu B ( w sumie może być 7 odbić i 7 punktów dla zespołu B).

Kiedy piłka przebita jest ponad siatką do drugiego zespołu to wówczas następuje taka sama sekwencja odbić sposobem oburącz dolnym. Gra toczy się do upadku piłki. Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach pozwól na pięć prób, aby skutecznie odbić piłkę trzy razy oburącz dołem.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy przyznawać jeden punkt tylko w wypadku, kiedy piłka jest odbita skutecznie przez trzech kolejnych zawodników; dodawać extra punkt, kiedy piłka trzecia jest zaatakowana jednorącz w wyskoku.

Przyjecie do celu

Cel

Przyjecie sposobem oburącz dolnym w kierunku pozycji rozgrywającego.

Opis

Gra 3 na 3 lub 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozpoczyna zespół B zagrywając w kierunku zespołu A. Zawodnik 1 (A1)przyjmuje piłkę kierując ją do zawodnika 2 (A2), który zajmuje miejsce w zaznaczonym przy siatce kwadracie o boku 1,5 m ( jak na diagramie). Zawodnik A2 wystawia piłkę, a zawodnik 3 (A3) atakuje tą piłkę z powrotem na drugą stronę. Jeden punkt przyznaje się wówczas, kiedy piłka przyjęta jest dokładnie w kierunku zaznaczonego kwadratu i może być wystawiona sposobem oburącz górnym. Gra jest kontynuowana do czasu upadku piłki.

Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, można wymagać tyko dobrego przyjęcia do oznaczonej strefy i przyznawać punkt nawet jeżeli piłka nie jest poprawnie wystawiona; wprowadzać piłkę zagrywką wykonywaną dokładnie (z określona siłą) przez trenera lub przerzucaniem piłki przez zawodnika; wykonywanie zagrywki lub przerzucanie piłki z bliższej odległości od siatki.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach można grać na 2 na 2; zmniejszyć wielkość strefy dokładnego przyjęcia do 1 metra; przesunąć tą strefę w kierunku prawej linii; określić sposób wykonania wystawienia (oburącz dolne lub górne) w kierunku zaznaczonej strefy ataku ( kwadrat o boku 1,5 m) przy lewej lub prawej linii bocznej.

Przyjecie do kosza

Cel

Zwiększenie dokładności przyjęcia sposobem oburącz dolnym.

Opis

Gra na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Z jednej strony siatki ustawionych jest trzech zagrywających (za linią końcową ), z drugiej strony siatki trzech przyjmujących oraz kosz ustawiony pod siatką w miejscu przewidzianym dla rozgrywającego, jak pokazuje diagram. Zagrywający wykonują zagrywkę ponad siatką, a przyjmujący mają za zadanie przyjęcie piłki oburącz dołem do celu znajdującego się przy siatce. Dwa punkty przyznaje się dla zespołu przyjmującego, jeżeli piłka po przyjęciu dołem wpadnie do kosza lub odbije się od niego. Każdy zagrywający musi wykonać poprawną zagrywkę pięciokrotnie i wówczas następuje zamiana ról zagrywających z przyjmującymi. Każdy zespół powinien pełnić rolę zarówno zagrywających jak i przyjmujących.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy przerzucać piłkę ponad siatką (zamiast zagrywki); pozwalać na dwukrotne odbicie piłki podczas kierowania jej do celu; przesunąć w kierunku siatki pole zagrywki; ustawić więcej niż jeden kosz obok siebie, aby zwiększyć pole celowania.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy zmniejszyć wielkość kosza do celowania; wprowadzić zasadę, aby po każdym dokładnym przyjęciu piłki do celu zagrywający musiał wykonywać dodatkowa zagrywkę, lub zagrywający, w takim wypadku, biegnie na drugą stronę i dołącza do grona przyjmujących, natomiast przyjmujący, który wykonał celne przyjęcie biegnie do pola zagrywki.

Zagrywka do strefy

Cel

Zwiększenie dokładności wykonania zagrywki.

Opis

Gra 3 na 3 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Każda połowa boiska jest podzielona na cztery części. W zespole A zawodnik rozpoczynający zagrywką staje za linia końcowa, a zawodnicy prawy ataku P1 i lewy ataku L1 ustawieni są odpowiednio na boisku. Po przeciwnej stronie ustawieni są zawodnicy zespołu B w tylnej części boiska z prawej P2 i lewej strony L1 oraz z przodu P1 (jak pokazuje diagram). Zagrywający wykonuje zagrywkę w jedna z oznaczonych stref. Trzy punkty są przyznawane jeżeli zagrywka wykonana jest do jednego z dwóch tylnych pól i jeden punkt, gdy do jednego z dwóch przednich pól.

Dwa dodatkowe punkty są przyznawane jeżeli zagrywający wcześniej powie do jakiego pola chce zagrać i piłka tam poleci. Zawodnicy przyjmujący starają się wykonać trzy odbicia piłka (przyjecie wystawienie i atak) i przebić ją z powrotem ponad siatką w kierunku zespołu zagrywającego. Zakrywka wykonywana jest na zmianę po każdej akcji. Każdy zagrywający wykonuje 3 zagrywki zanim nastąpi zmiana.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, wówczas za każdą piłkę która przejdzie ponad siatką po wykonaniu zagrywki należy przyznawać punkty ( 1 punkt, gdy poleci na aut, 2 punkty, gdy spadnie w granicach boiska i 3 punkty, gdy wpada w odpowiednią strefę); zagrywać z bliższej odległości, obniżyć siatkę.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy grać 2 na 2; przyznawać punkty tylko wówczas kiedy zagrywający wykona celną zagrywkę do strefy którą wcześniej wywołał; zmniejszyć obszar strefy do której wykonywana jest zagrywka, czy zwiększyć ilość stref.

Obrona w górę

Efektywna obrona piłki w polu

Opis

Gra 3 na 3 albo 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. Rozciągnięcie taśmy do celowania równolegle do siatki na jej wysokości lub nieco wyżej (np. guma rozciągnięta od ściany do ściany lub specjalna siatka w ramie na kółkach). Taśma ta powinna być rozciągnięta na wysokości mniej więcej linii ataku, jak pokazuje diagram. Zawodnicy zespołu B zajmują wyznaczone miejsca ustawiając się na boisku do obrony. W zespole A zawodnicy zajmują pozycje do wystawienia piłki i do ataku, jak pokazuje diagram. Pozycje rozgrywających zarówno w zespole A jak i B powinny być oznaczone za pomocą taśmy. Ćwiczenie rozpoczyna zespół A, od zawodnika T (trener lub zawodnik), który podrzuca lub dogrywa palcami piłkę do rozgrywającego, który z kolei wystawia ją do atakującego A.

Atakujący uderza piłkę ponad siatką do zespołu B. Obrońca tego zespołu musi przyjąć postawę obronną, w określonym miejscu, do momentu uderzenia piłki przez zawodnika atakującego zespołu A. Następnie broniący zawodnik musi wykonać ruch w kierunku piłki i odbić ją ponad zawieszoną taśmą do oznaczonego pola dla rozgrywającego. Kiedy piłka zostaje skierowana dokładnie wówczas zespół B otrzymuje 2 punkty, a kiedy tylko przejdzie nad taśmą i spadnie w innym miejscu w granicach boiska, wówczas przyznawany jest 1 punkt.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, należy obniżyć taśmę ponad którą broni się piłkę lub przyznawać 2 punkty za każde skierowanie piłki ponad taśmą w granicach boiska, a 1 punkt kiedy piłka zostanie obroniona w górę w granicach całego boiska, ale nie ponad taśmą. Można również zwiększyć cel do którego przyjmuje się piłkę, albo przesunąć go nieco w głąb pola.
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy zmniejszyć cel do którego przyjmuje się piłkę lub przesunąć go bliżej siatki, co znacznie utrudni możliwość zdobywania punktów.

Blok - aut

Cel

Efektywne uderzenie blok-aut

Opis

Gra 3 na 3 albo 4 na 4 na odpowiednich boiskach w zależności od wieku grających. W zespole A dwóch zawodników blokujących ustawia się w pobliżu siatki (B) i jeden zawodnik ustawia się poza linią końcową (Z). W zespole B jeden zawodnik ustawia się w pozycji do przyjęcia zagrywki, a pozostałych dwóch zawodników ustawionych jest w pobliżu siatki pełniąc rolę wystawiającego i atakującego (R i A). Grę rozpoczyna zespół A zagrywką lub przerzuceniem piłki w kierunku zespołu B. Piłkę przyjmuje zawodnik zespołu B do zawodnika rozgrywającego , który wystawia piłkę do trzeciego zawodnika - atakującego. Zawodnicy zespołu A, znajdujący się przy siatce, swoje działania w bloku uzależniają od sposobu ataku. Zespół A zdobywa 3 punkty jeżeli blokujący zablokują piłkę bezpośrednio, kończąc akcję; 2 punkty przyznaje się zespołowi blokującemu, który powstrzyma atak, odbijając piłkę w kierunku zespołu atakującego: 1 punkt przyznaje się zespołowi, jeżeli blokujący „zaczepią” piłkę, która pozostaje w grze po stronie zespołu blokującego. Gra toczy się do czasu upadku piłki.

Zespoły zagrywają na zmianę, bez względu na to kto wygrał akcję. Rotacja zawodników następuje po każdej akcji.

Warianty

• Aby gra mogła być łatwiejsza dla młodszych zawodników lub ćwiczących o mniejszych umiejętnościach, można obniżyć siatkę; przyznawać punkt za poprawne wykonanie dojścia i pracy bloku; punktować każde dotknięcie piłki przez blok; wyznaczyć mniejszą część siatki na której wykonywane są pojedyncze bloki;
• Aby gra mogła być bardziej wymagająca dla starszych zawodników lub ćwiczących o większych umiejętnościach należy grać 4 na 4 lub 5 na 5; przyznawać punkty tylko w wypadku bloku kończącego; wymagać, aby cały czas zespół blokował blokiem podwójnym; dodając dwóch, a nawet trzech atakujących.