"W zabawowej formie ćwiczeń nauczanie i doskonalenie ruchu odbywa się przy mniejszym lub większym akcentowaniu współzawodnictwa indywidualnego albo zespołowego. Cała uwaga ćwiczącego skoncentrowana jest na wykonywaniu poszczególnych ruchów możliwie jak najszybciej, a równocześnie najskuteczniej. Stan emocjonalny ćwiczącego jest przy tym podobny do stanu emocjonalnego w czasie gry właściwej" (Kłyszejko 1977).

Gra w piłkę siatkową jest jedną z najpopularniejszych gier rekreacyjnych i sportowych. Pomimo niezaprzeczalnych walorów atrakcyjności nie znajduje ona należnego miejsca w szkole. Jej specyfika sprawia nauczycielom wychowania fizycznego wiele trudności. Trudności te wynikają głównie z rygorów narzuconych przez technikę i przepisy gry, które to nie dopuszczają do chwytania piłki lub upuszczania jej na parkiet. Rozwijany obecnie szeroki program działania pod hasłem „Sport dla wszystkich” obejmuje coraz liczniejszą rzeszę dzieci i młodzieży szkolnej. Minisiatkówka ze względu na swoje rekreacyjne, zdrowotno-higieniczne walory, może w tym programie spełniać ważną rolę.